Os lectores

Posiblemente se precisas de lectores para escribir é que te perde a vaidade. Algo case tan certo como que escribir para si trátase dun exercicio mentireiro e hipócrita totalmente innecesario. Tes sempre, cando menos un lector, que, no meu caso, dáme bastante a vara.

Recentemente botei a andar cun novo proxecto blogueiro de cuyo nombre no quiero acordarme que aínda non conta co feedback que me gustaría. Modesta mente, algúns dos posts penso que non dañan máis do habitual as convencións sobre redacción e os temas, sendo moi específicos, son abertos e xeradores de polémica. Choromico? A resposta é evidentemente e SI. Para unha vez que un rompe coa lei do mínimo esforzo Deus/Alá/Buda castígame coa indiferencia.

Sen embargo, a pesar das continuos trampas no camiño de Nada que dicir segue tendo algún lector fiel. Non ignoro, en absoluto, a contribución xenerosa dos lectores de Feeds a que os fans non se cansen da miña periodicidade antiperiódica. Sen embargo é máis sorprendente, se cabe, que algúns vos acheguedes por primeira vez por aquí. Se é así benvidos.

Ao contrario que no meu outro blog aquí síntome coma na miña casa. Preciso andar en calzóns e sen lavarme de cando en vez por unha cuestión de hixiene (mental). O inferno son os outros, dicía Camus e as veces ter moitos lectores só fai que esteas pendentes dos seus desexos. E iso non é o que eles queren de ti. Aquí respiro liberdade.