Agasallo de voda

Fun durante a un mes a un curso sobre creación de guións para series de televisión impartido por un dos creadores de Pratos Combinados e que é, tamén, o seu protagonista.
Por incrible que vos pareza este non é o tema do post cotidiano.
Alí coñecín a unha rapaza que daquela non cumprira os 18 estudiaba no centro de Formación Profesional asociado ó mundo da imaxe. Era alta, espigada, cun corpo aínda en formación e de ollos azuis desafiantes. Loira como ela soa. Díxenlle que era a Lauren Bacall de Curtis e ela preguntoume quen era... Tiña a cualidade, supoño que pola súa xuventude, de cuestionar calquera idea con inocencia desprovista de altanería. Unha rebeldía de agradecer.
Polo mes de setembro díxome que estaba cun rapaz de Cuenca. Que empezara con el por empezar e que pouco a pouco lle collera cariño. Non cría no amor. Sorprendeume tanto pesimismo ós 18 anos. Seis meses despois contoume que ía casar. Non me atrevín a preguntarlle se estaba embarazada. E a voda é o sábado...
Un casamento, un accidente, a lotería, unha parella, a morte dun pai... ¿Merece a pena preocuparse polo futuro cando a nosa capacidade de manexar o presente é nula? ¿Que nos espera mañá?