Prognóstico para as eleccións do 19 de xuño

Se eu fose máis audaz, ou máis traballador, escribiría unha novela na que Xaime Pita e Pérez Varela raptan a Manolo Rivas para transferir a alma do moribundo Don Manuel ó corpo de Manoliño Rivas. Penso que Jaureguizar xa fantaseou co rapto de Rivas. É curioso que a min tamén me viñese esta idea a cabeza. Rivas podería ser ó imaxinario galaico coma a princesa capturada polo Dragón, un individuo continuamente secuestrado por seres de diversa índole.

Sigo co argumento. Os secuaces de Fraga pretendían a súa sucesión, desta volta por motivos biolóxicos, na persoa dun ser extraordinario que representase coma o noso Fhürer presente e, moito nos tememos, futuro os tópicos galegos. Claro que como dicía o Salina na novela do Lampedusa (algún día falarei de por qué sempre se emprega esta frase) todo ten que cambiar para que todo sexa igual. Necesitaban a alguén que fose tan extraordinariamente galego como Manolo O´Rivas e da corda, a priori, contraria xa que habería que dar probas de que había unha mínima alternancia política. As frases eslogan do noso autor máis internacional ("Galicia é un pobo da noite", "a chuvia é arte"...), o seu rostro predisposto á bágoa polo país, a súa disposición a falar con vellos mariñeiros e mulleres labregas que, épicamente, descoidaron a súa hixiene persoal por coidar os fillos, a poesía dos peiraos... O contrapunto perfecto para Iribarne.

Unha vez posuido Rivas habería que conseguir que o nomeasen candidato polo Bloque. Para iso os Conselleiros intercambiarían a súa alma polas cabezas pensantes, non vai con segundas, do Bloque (Quintana por Feijoo, Paco Rodríguez por Barreiro, Cuiña por Bautista, Pita por Suárez Canal, Pérez Varela por Carlos García Negro... admite suxestións). Cun programa baseado no traballo público para todos, galicia para os galegos, denunciar o incumplimento do Plan Galicia e a organización do máis ambicioso plan de catering da historia da humanidade polo que se celebrarían tres comidas proselitistas semanais en cada parroquia galega (financiado pola UE) acadaríase o goberno e, seguramente, a maioría absoluta.

O novo goberno encabezado por Don Manuel continuaría coa axenda do anterior Don Manuel: comidas oficiais por doquier, recepeción a calquera que non sexa do PP, secretismo e nepotismo na administración ( tódolos Álvarez Caccamo e os Vlacarce serían contratados como funcionarios en oposicións fraudulentas e os antigos directores xerais se lles asignaría postos coma profesores de Galego en institutos), illamento dos alcaldes de PP e PSOE, políticas que funcionan ó ronsel da inercia e a desidia, pago de actos do partido (homenaxes a Suso Baamonde e a Moncho Reboiras pagados co diñeiro público), e Don Manuel choraría, cando menos, unha vez á semana pola sorte dos velliños exiliados e os labregos e denunciaría ós que sempre din NON a todo (PP).

El Correo Gallego pasaría a alabar a Beiras como fundador do único partido lexítimo na oposición, os falsos Pita e Pérez Varela denunciarían a actitude antidemocrática do Bloque, Touriño pediría diálogo pero Manolo Rivas dirá que non perde o tempo cos que queren destruir Galiza, Barreiro Rivas denunciará o caciquismo de Paco Rodríguez desde a deputación da Coruña (convintemente recolocado) e Méndez Ferrín será o Paco Vázquez do nacionalismo.