Rap pedagóxico

A televisión para os parados é un achádego importante na nosa civilización. La aventura del saber é un programa que merecería un horario nocturno onde se fala un pouco de todo. A pesar do bo facer do espacio a alguén se lle ocorreu que a mellor maneira de rematar unha reportaxe incitadora da lectura que falaba de como os libros nos poden facer viaxar ( Por certo falaban dun autor francés do XVIII que fixera un libro de viaxes que transcorría no seu cuarto. Tiña dúas partes) era cun montón de persoas adultas, lectoras e sen aparentes deficiencias mentais vestidos de maneira ridícula rapeando un penoso discurso en favor da lectura.
A alguén se lle ocorreu que o rap era moderno. O rap é ó noso tempo como o nazismo ou o anarkismo foi a outras etapas. Poderíamos actualizar a Kant facendo que Mucho Muchacho disertase sobre o imperativo categórico. Se un turista Islandés non te entende ó indicarlle onde está a catedral encadea as sílabas con ritmas forzadas e entrecruza os teus brazos frenéticamente non haberá fallo. O rap é pedagóxico. É o que lle falta por facer ó noso Fhürer para que entendamos nós, os inadaptados, porque nos goberna con maiorías escandalosas dende hai 15 anos.
Palabras acumulamos/non mudamos/ como mucamos/ así nos espallamos./Rap pedagóxico/Algo paradóxico/Un tanto meteorolóxico/O seu afán diglósico/ Dime Manolo/non comas o Carolo/Estás feito un brezolo/ odontólogo...
(Vedes, se a mensaxe non ten sentido non por poñerse unha gorra ó revés te van a entender mellor...)