Amamos o odio

Amamos o odio porque nos une máis ca o amor. Olvidamos as nosas diferencias cando hai un inimigo maior. Perdemos antes a conciencia do noso ser nun arrouto de rabia que nun frenesí amoroso. Organizamos os nosos grupos por confrontación: pensade na forza do nazismo, a liberdade duradeira, os bandos da guerra civil... Viviríamos ata a exhaustividade se tivésemos a algúen a quen odiar. Seguramente sería preciso inventar outra palabra para definilo.
O odio non é máis ca unha manifestación do amor. Todo antónimo parte da mesma raíz, comparten o mesmo. Cuanto más reñidos más queridos... bla, bla, sabedoría popular. O sentimento máis despreciable é a indiferencia, o desdén, o desprezo... Falla de vontade, falla de ser, falla de vivir...
(¡Vivan os localismos! Que os de Vigo odien ós da Coruña e os de Viveiro ós de Burela. A forza do voso odio nunca poderá ser inutle)