Bigmouth strikes again

Resúltame insoportable o egocentrismo e sen embargo vou facer unha afirmación tremendamente egocéntrica: creo que é necesario que siga adiante con este blog. Non para o voso entremento e estremecento senón por razóns meramente egoístas.

Abrúmame a gran cantidade de autocomplacencia, conformismo e conmiseración ao redor do meu universo próximo. Por outra resulta esgotador que me toque sempre encargarme de sacar o lixo. Sen embargo calar resúltame máis insano. Prefiro envelenarme a boca.A veces o blog sanda. Lera unha vez no xornal que unha alta porcentaxe de adolescentes deixaran de ir a psicoterapia cando comezaran co seu blog.

Tamén estiven a pensar en quitar os comentarios. Cheguei á conclusión de que resultaría absurdo porque algúns son case a única satisfacción da edición desta web. Non podo negar que me amala o costume dalgúns lectores de na vez de saudarme recitan o meu último post agardando algún comentario enxeñoso ou nova revelación. Pois non, todo queda no blog e así debe ser. Aos que me coñezades en carne e óso rógovos que evitedes este hábito malsano. Para facilitarvos o labor teño pensado evitar na medida do posible as autobiografías e miserías persoais. Aproveito para pedirvos que non fagades valoracións do blog ou dos posts. Supoño que @s vos@s amantes non os calificades (in)satisfactoriamente despois de cada encontro. Simplemente desfrutades, sufrides ou sentides que teríades aproveitado máis o tempo indo ao súper a mercar pinzas para a roupa. Pois isto é igual.

Se non vos gusta é o voso problema ou do camareiro que vos teña que aturar.

Unha vez que volva da miña viaxe á civilización prometo manter certa regularidade na escrita. Ata entón.