Esa xente tan intelixente que nos goberna

A raíz do caso da Deputación de Lugo (e non sei por que a todo dios tende mirar tamén á de Ourense) volven as opinións desfavorables cara os políticos: son todos iguais, están para que o están e non fan máis que roubar. Os homes públicos, as connotacións do público son sempre negativas, son calificados coma indignos de nos gobernar.

Probablemente unha cualidade que ninguén rexeitaría ter para si é a da intelixencia. Entre outros motivos porque a intelixencia vale para moitas cousas e así, con esta ferramenta, podemos tanto gañar unha partida de xadrez coma partir un coco sen usar (literalmente) a cabeza. Se se analizan polo miúdo todas as estratexias enrevesadas e a documentación que funcionarios e empresarios lugueses se pasaron por baixo da mesa atoparemos un labirinto de picaresco que a min mesmo, confeso, cústame entender. Leo os periódicos e non podo máis que marabillarme pola cantidade estrema de inxenio e atrevemento necesarios para realizar a delictiva obra. Só se me ocorre comparación posible co que pasa no fútbol italiano.

E se vós queredes ser intelixentes quereredes ter uns políticos acordes coa vosa categoría mental. Para min queda claro que o ben dunha sociedade provén das emocións que compartan os seus individuos e non da súa capacidade para desenvolver razón porque esta tende, inevitablemente, a tornarse absurda. Máis ética e menos deputacións. Así todos os funcionarios corruptos e familiares que montan empresas para roubar o diñeiro público non servirán de baluarte do sistema.