Na noite que antecede ao día dos traballadores

Non hai día igual a outro. Aínda así teimamos en chamalos igual. Os 17 de maio sempre son 17 de maio e os 7 de xullo San Fermín. O tempo vai coma un río e os calendarios fixan as xornadas coma coios no medio do río. Recordo moi ben o día de hai xusto un ano. Tamén pasei todo o día so vendo a tele e acabei un libro (este ano Trama 22 o pasado ano un de Nicholson Baker. Volvín comer demasiado, nesta ocasión lasaña, a Real Sociedade volveu perder e tiven unha sensación (leve) de ter desperdiciado o tempo. Os acontecementos extraordinarios marcan os días en vermello no noso almanaque. Lembramos os fin de anos, os das festas patronais, o da nosa voda ou o da morte dun ser querido e comparamos un 25 de decembro coma outro coma un cego intenta comparar un cadro de Rubens cun de Miró. Non se pode, nin ten sentido.

A medianoite do 30 de abril do ano pasado será ben recordado por min pero xa é historia. Vendo todo o que pasou nos seguintes 365 días vivín por 10 anos. Advertiunos Einstein do relativo do universo.Pasaron tantas cousas, sobre todo boas,que as decepcións do pasado esmorecen e semellan ridículas. Hai un ano pasei unha noite moi feliz pero o máis importante son todas as que quedan por vir.