Mal gusto

A aberración que vedes en pantalla está extraída dunha web que contén un museo das peores portadas da historia. Esta ocupa o Ranking nº2 pero para min é imbatible.


O Mal Gusto... Algo difícil de definir pero, polo visto, fácil de identificar. Non comparto a miña propia afirmación (si, xa a fixen adrede para contradicirme)o mal gusto, a pesar dos Ratzingers é relativo. Incluso diría máis, soe haber máis unanimidade ó redor do bo que do malo. Se fago unha enquisa, de feito gustaríame que me contestásedes, sobre as vosas películas, libros e discos favoritos habería un abano amplo e reducido de artistas. De feito, a xente soe, por espírito tribal, posuír as mesmas referencias culturais positivas pero a falta dun canón sobre o negativo fai que non saibamos cál é o mal gusto.

Todo depende tamén dos niveis de decodificación de cada un. O pai dun amigo meu sempre que ía ó Videoclube alugaba unha película e "Banana Joe". A el non lle gustaban as películas que collía ó seu fillo (cine independiente, europeo) pero ó seu fillo si Banana Joe, máis que nada por que era un filme sen complexos. É dicir, a (verdadeiramente) mala literatura, o mal cine, a mala música está enchoupada de amor cara a arte. Tamén nelas están as bases, o esquelete dunha arte, a mellor maneira de rastrear as pegadas dun xenio. Nas obras moi formalistas a min fáltame amor, paixón é todo tan calculado, no fondo, xa visto. A orixinalidade, a voz propia, non pode saír do virtuosismo. Dicía un premio nobel de mediciña que os seus maiores descubrimentos, e en xeral na historia da ciencia, foron realizados cando el era un ignorante con ganas de comer o mundo. A ignorancia é a nai dos grandes artistas. Estes frikis, penso, cando menos non se arredaron en medos e prexuizos á hora de saltar á area a pesar (estou seguro) da oposición de tódolos seus seres queridos. Prefiroos ó meu carón antes de que a todos eses monarcas de Parnaso Baixo que abundan nos círculos culturais e que se adican a presumir de ser choscos perante un grupo de cegos. Por iso, e por outras moitas cousas Ed Wood é unha película que sempre me emocionará.

Predicarei co exemplo:
Peor película: Non sei o nome, unha película de zombis que vin unha vez con 14 anos. A carne humana tiña tanta pinta de estar sacada da carnicería...
Peor libro: Non era un libro coma tal, era un conto que me pasou un compañeiro en COU que ía sobre un asasino que usaba un garfo e misturaba en partes iguais psicópatas, vampiros, satanismo, heavy metal... (se tivese que dicir o libro máis aburrido que lin "El Dia de la Independencia" de Richard Ford)
Peor disco: Cañita Brava, sen dúbida...