Hai que votalos (Especial eleccións): Os candidatos

A piques de rematar as eleccións faise necesario valorar aos candidatos e a súa actuación durante esta campaña.
Fraga sorprendeume nesta campaña. Perdeu a compostura en máis dunha ocasión e baseou a súa campaña na ofensiva total cando, dende que é presidente da Xunta, sempre se amosou despreciativo e por riba do rival. Seguramente o rival, na maioría das ocasións, non estivo (politicamente porque moralmente é imposible non estalo) á altura del. Vivimos en directo ó seu drama persoal. El, unha persoa caduca aferrada de maneira antinatural á vida gracias ó poder verase obrigado, presumiblamente, a deixar a política nun feudo que el creou á súa imaxe e semellanza. A morte, política, de Fraga representa tamén unha nova morte, e van mil, das ideoloxías. Seguramente só queden xa ideólogos na UPG. Agora quedannos xestores sen unha liña definida máis que seguir os descursos de moda e ir gobernando en función do xornal do día seguinte. Fraga, é certo, tiña un estado na cabeza. Outra cousa é que el quixese crear unha Prusia Bismarckiana e nos deixase reducidos á Varsovia post Nazi. Xurdiu coma unha forza puxante Feijoo. Non oculto o repulsivo que me parece este señor (e perigoso). El afirmou nun debate da galega que eles collen "o mellor de tódalas ideoloxías para servir ós galegos". Coma se gobernar fose fabricar aceite de oliva ou ensaladillas. Cando Fraga perde votos por dicir que nunca usou condón ou que ser homosexual é unha guarrada está a expresar o pensamento da maioría dos seus votantes. Non son un inxenuo. Fraga, por riba da ideoloxía de ultradereita ou non, é un sinvergüenza que acepta o poder en calquera situación e axeitou o seu discurso do Nacional Catolicismo a enfrontarse con Aznar para pedir máis autonomía para Galicia. Pero polo menos mantivo unha coherencia consigo mesmo e todo o mundo que o votou sabía perfectamente o que estaba a facer. A conclusión é difícl pero para min inapelable: a miseria non está no gobernante senón nos gobernados.
Posiblemente Touriño sexa mellor presidente que candidato. É un burócrata sen ningún tipo de carisma e segue unha estratexia (¿estraña?) consistente en non facer nada e esperar que o rival esmoreza esmagado polo seu propio peso. A primeira vista parece unha boa persoa e non sei se o é. Ademais ten un grave problema de homoxeneidade e coherencia no seu partido.
Con Quin todo preguntas: ¿Pode un home que non manexa o seu partido manexar un goberno? ¿Pode coaligarse o Bloque sen que o eclipsen, coma en Santiago, ou sen que fagan o ridículo, Vigo? ¿Pode impoñer políticas lingüísticas significativas en educación, administración ou medios de comunicación estando Paco Vázquez a defender os dereitos lingüísticos dos galegos? Preguntas, preguntas, preguntas... A súa posición segue parecéndome moi feble dentro do BNG aínda que creo que, saíndo un número de veces suficientes no telexornal, pode callar máis que Touriño. (E moito máis que Paco Rodríguez)