Baixos Comerciais

En calquera Curso de Empresa para Idiotas insisten sobre a importancia de ter a sé do negocio nunha boa localización. Un espacio céntrico, ben comunicado e no medio das grandes arterias da cidade.

Sen embargo todos coñecemos tendas de roupa que pasaron a ser bares de corte nacionalista e logo unha tenda de informática e máis adiante un bar que montan uns retornados de Suiza ata que ven que o negocio non dá demasiado e pasa a perruquería... E resulta un misterio porque naquela rúa tan fermosa onde está ubicada hai unha hamburguesería que desborda adolescentes e unha librería onde van moitos a mirar e poucos a mercar, e tamén está ese instituto onde todos van tomar ó café pero non á nosa cafetería senón a da esquina.

A maldición de certos baixos comerciais nunca chamou a atención dos economistas e empresarios. Simplemente hai lugares que funcionan e outros ca non. E hai veces que un bar inaccesible, frío e rácano nas tapas triunfa espontaneamente sobre o local dos voluntariosos novos propietarios que intentan obter un rendimento da súa licenciatura de historia no eido da hostelería. Non cremos nos espíritus do aire, da terra e do mar pero hai certos lugares que consideramos sagrados e outros, que pola contra, sabemos que é mellor manter afastados. E non estou a falar da consulta do dentista.

O problema dos baixos e que non poden buscar o seu lugar no mundo. Os propietarios descóbrenos e baleiran a súa ilusión mercantil neles. Incapaces de fuxir da desgraza son coma eucaliptos nun tópico incendio galego. De seguro que máis dun poríase de camiño a un lugar onde o sol brillase máis sen chegar a queimar. Nós, que temos pernas para andar, deberiamos deixar as queixas e a conmiseración para funcionarios e siareiros do Real Madrid e camiñar a polos nosos soños. Si, moi cursi o final.