Baixos Comerciais (II)

Ela tiña unha tenda de golosinas na esquina entre Montero Ríos e a Costa da Camelia. Mellor dito: ela era a tenda de golosinas. Un baixo de 60 metros cadrado ben equipado con cabinas telefónicas e unha coqueta parte datrás. Baixiña pero con boa fachada de baldosas verdes e orientada cara o sol.

El, admitámolo, gozaba dunha moi boa fachada. Esa cristaleira tan pulcra, un dobre piso como hai poucos en Santiago, esa escaleira glamuroso e o empaque de ser unha librería cos seus clientes obesos e miopes.

O comezo da súa relación foi casual, dada polas circunstancias. Tanto tempo un fronte ó outro e claro xorde á chispa. Cada vez que algún curioso se detía para mirar o xornal ela suplicaba que lle transmitise o seu amor. El, pola banda, estudiaba poesía para, de producirse algún día o encontro ter as palabras axeitadas.

Pasou o tempo e todo acabou por estragarse. Os dous sentíanse atraídos pero ningún daba o paso de achegarse. Finalmente a espabilada da floristería, ó pé xustiño del, aproveitou a súa ocasión e quedou con el. Agora son un matrimonio aburrido. Ela comeza a fixarse no garaxe dunha praza de aparcamentos do lado e nunha tenda de deportes con bastante ancho e pouco largo.