Frivolidade

Unha nova lectora e compañeira de traballo pídeme un post sobre a frivolidade. Non sei se os encargos son bos ou malos. O meu avó materno coñeceu a miña avoa porque coincidiu cunha tía bisavoa nun barco que viña de Cuba. Polo tanto o meu avó era un encargo para a miña avoa. Coma vedes estou en débeda-

Non me gusta a frivolidade. A memoria fállame, non vos riades que non é coña, e non lembro se xa fixen un sobre Sexo en Nova York. De non ser así reitero o non dito. A frivolidade é esa serie: tomalo todo a lixeira, preocuparse pola apariencia e o superficial. Os Simpsons definiron Sexo en Nova York á perfección "Un grupo de solteras que actuan como gays". Antes de que me vaiades á chepa por homófobo e eu teña que explicar que teño amigos gays etc... Direivos que ó que se refire a frase non é a un home que gosta doutro home senón ó que coñecemos por LOCAZA.

Frívolos son aqueles que non saben tomar en serio nada. Os que non gardan un espacio para a solemnidade. Dicía o finado Casares que o que máis gracia lle facía era a solemnidade. Rirse dela. Comparto ese impulso. Na misa moitas veces dábame a risa polo silencio e a xente pasmada perante o altar. Sen embargo hai momentos para o trascendental e valorar a importancia dos momentos únicos.

A frivolidade constitúe unha barreira importante entre o individuo e o exterior. Funciona de maneira moi similar á misantropía e devalúa a realidade coa súa actitude petarda. Neste mesmo blog hai un post sobre Almodovar, deste si me acordo, no que o acuso de frívolo. De arruinar argumentos ben cosidos por vestilos con bata de cola e mantilla de coloríns.

A miña compañeira aludía á frivolidade dos políticos. Moitas veces afirmei neste ciberespacio que os políticos son subproductos sociais. Nun planeta onde se clonan mascotas e se nega a investigación con células nai a frivolidade é un valor en alza coa hipocresía, o autoengaño e o egoísmo.