La Mala Educación

Son unha contradicción andante, como naquela canción de Green Day. Dígovos que hai que ignorar ós hooligans da opinión dereitista e eu indígnome con Pedro Arias. ¿Que lle vou facer se un xornal mercenario como La Voz rebaixa o seu subterráneo listón con indisexables desta caste?

Este profesor universitario presume nas súas clases de que non vive da docencia e que o fai por vocación. Ja. Como saberedes, ademais de quintocolumnista do periódico máis coruñés é tamén o experto no PP en tódalas eleccións. Foi membro do PC moitos anos e concelleiro da Coruña. Bueno, un caso máis. Agora o seu hobby é provocar ós seus alumnos esquerdosos/inxenuos con comentarios sobre o bo facer de neoliberais en xeral e americanos en particular. É partidario, coma moitos destes Illuminati, de privatizar ata o aire que respiramos (non vos riades que varias fundacións así o propugnan en Estados Unidos).

O combustible para a miña indignación veu dado por este artigo Fabrica de mediocridades . Non me resisto a poñervos algunhas das xoias:

Nuestra educación es intervencionista, estatista y básicamente equitativa en su falta de nivel. La pagan los contribuyentes por canales que desconocen y después los políticos reparten los fondos a los colegios públicos y a los privados concertados.

En España no hay libertad de elección educativa, ni libertad para impartir enseñanza. Los centros no pueden competir realmente entre sí, la diferenciación es más ideológica que profesional.

El Gobierno meterá nuevos comisarios políticos y se liberará del problema del control de la calidad externa evitando reválidas delatoras.

E esta é a miña favorita:

La mayoría de los jóvenes se sentirán poco capacitados, sino mediocres, al salir del sistema; no se les demostrará que nadie es más que nadie, que todos tienen algo realmente notable y que cada uno es imprescindible. Iniciarán una carrera contra la inseguridad y el malestar de sentirse gente del montón en una época donde sólo los elegidos tienen un lugar entre las estrellas. Muchos la perderán, pocos la ganarán.


Como fillo, neto, bisneto, sobriño e primo de profesores non podo máis que celebrar que xente anónima e non tanto loitasen durante centos de anos por instruír e dar coñecemento a toda a poboación. Como ser humano alégrome de que tantos e tantos desen a vida por un concepto que se lle escapa a estes prestixiosos intelectuais: compartimos especies e uns seremos máis ca outros tendo en conta a igualdade de oportunidades das que dispoñamos. O que inclúe unha escolarización universal aberta a todos. ¿Produce mediocres? ¿Empeorou estes anos? Eu estou tamén dacordo en que non se premia o suficiente o esforzo persoal. Tamén creo que se invirte unha cantidade ridícula en educación, que os concertados son unha vergonza porque amosan que as necesidades básicas da poboación non están realmente cubertas e que un problema fundamental da educación en España e que os individuos máis brillantes non ocupan os postos que se merecen porque son colocados antes os badulaques das vellas elites, ós que os seus pais si lles dicían antes de deitarse que eran especiais.

¿Por que hai que soportar a crítica permanente ó socialismo, incluso ó socialismo real, e á súa inxenuidade cando a proposta destes cazurros é que se as cousas se privatizan irán mellor porque unha man invisible se encargará de regulalo todo? Isto é valido para os leóns na selva, sen capacidade para o asociacionismo. As dúas especies con maior presencia no planeta (nós e as formigas) tomamos o poder gracias a nosa solidaridade e cooperación. Sigo sorprendéndome do fracaso da historia. Agardemos que este sexa un golpe de estado temporal dos idiotas e que algún día, desgraciadamente forzados polas circunstancias, volvamos ó rego.