O Nadador apocalíctico... treme mundo. Vai ser mellor que queimes o ordenador e comeces a escribir o blog en folios reciclados, para logo repartilos nos bares.
Gracias polo piropo aínda que pola miña experiencia persoal creo que a xente, salvo uns poucos incondicionais, non le o meu blog todolos dias senón que fai unha revisión dos últimos días así que non creo que un post tan pequeno coma este moleste.
como satine non admite anónimos, un abrazo desde esta conserveira que enlata chocos
e
acabo de botar fóra a un tipo que mexaba na parede da miña casa
e
o miñato desapareceu, isto só o entende o nada-dor, a única foto, deixáronma para copiar, pouseina enriba dun sitio no trabuco, cando marchei non estaba, mirei todo, dentro e fóra da barra, nada, quen pode ter interés en roubar unha foto?
só a última ollada que lle botei,
oi, temos unha cita pendente no cemiterio
por outra parte, a morte
satine, hai visión, ves ben, boto a faltar unha cocedura máis, o malo das palabras é que se non están as necesarias nós non vivimos a necesidade delas, suplimos esa necesidade cos nosos desexos,
non sei se neste novo contexto dos blogs, que non pretende a supervivencia, iso é unha virtude ou unha carencia
por outra parte, a sensación de paso, de vento, de tempo que sucede, é o maior encanto do que escribimos aquí, en realidade isto son os cantos da xente, as voces da vida
Reclamo o teu bautismo para o meu ego porque así foi na realidade. (Aínda creo que Aquí denominouche por primeira vez Choqueiro eu teño dereitos sobre os demais alcumes: Mr. Chok, O Choker, O Rei do Choco...)
É curioso que fales do cemiterio porque hai quince minutos deixei de ler un libro porque sentín a vertixe da morte. Supoño que é un post que vos debo. Esa sensación de perderse no infinito e de total terror ó que pasará unha vez que morramos. Dixérasme unha vez que o medo a morte débese á nosa capacidade lingüísitca, e polo tanto á imaxinación... Volveremos vernos por aquí.
Para acabar co de Fernando Vázquez dunha vez por todas:
O tio aparenta corenta e tantos, xa que logo o feito de que teña 51 non nos debería estrañar. E se viches as súas fotos xogando en equipos modestos son en branco e negro algunhas así que... Trata de superalo, Fromoze.
11 DÃxome dÃxome:
O Nadador apocalíctico... treme mundo. Vai ser mellor que queimes o ordenador e comeces a escribir o blog en folios reciclados, para logo repartilos nos bares.
No tenías que haber publicado tan pronto este blog porque le quita atención al anterior que es genial.
blog non, o post digo.
Home/Muller anónim@:
Gracias polo piropo aínda que pola miña experiencia persoal creo que a xente, salvo uns poucos incondicionais, non le o meu blog todolos dias senón que fai unha revisión dos últimos días así que non creo que un post tan pequeno coma este moleste.
Eu opino de que.
Tamén teño medo de que algún día a vida non me sorprenda con blogs escritos con tanta sensibilidade coma o teu.
como satine non admite anónimos, un abrazo desde esta conserveira que enlata chocos
e
acabo de botar fóra a un tipo que mexaba na parede da miña casa
e
o miñato desapareceu, isto só o entende o nada-dor, a única foto, deixáronma para copiar, pouseina enriba dun sitio no trabuco, cando marchei non estaba, mirei todo, dentro e fóra da barra, nada, quen pode ter interés en roubar unha foto?
só a última ollada que lle botei,
oi, temos unha cita pendente no cemiterio
por outra parte, a morte
satine, hai visión, ves ben, boto a faltar unha cocedura máis, o malo das palabras é que se non están as necesarias nós non vivimos a necesidade delas, suplimos esa necesidade cos nosos desexos,
non sei se neste novo contexto dos blogs, que non pretende a supervivencia, iso é unha virtude ou unha carencia
por outra parte, a sensación de paso, de vento, de tempo que sucede, é o maior encanto do que escribimos aquí, en realidade isto son os cantos da xente, as voces da vida
e xa que me bautizou AQUÍ así, firmo
Mr. Chock.
ah, e non teñas medo, o medo é unha cadea
a cadea
ten dereito ao medo o que pasa fame
para os demais é un luxo
xa sei que isto non certo, pero é
Mr Chock.
Mr. Chok:
Reclamo o teu bautismo para o meu ego porque así foi na realidade. (Aínda creo que Aquí denominouche por primeira vez Choqueiro eu teño dereitos sobre os demais alcumes: Mr. Chok, O Choker, O Rei do Choco...)
É curioso que fales do cemiterio porque hai quince minutos deixei de ler un libro porque sentín a vertixe da morte. Supoño que é un post que vos debo. Esa sensación de perderse no infinito e de total terror ó que pasará unha vez que morramos. Dixérasme unha vez que o medo a morte débese á nosa capacidade lingüísitca, e polo tanto á imaxinación... Volveremos vernos por aquí.
tes razón
quedei triste co da foto, quería ter unha ollada de Manuel aquí, poñía moitas cousas en claro
Manuel daba máis do que pedía
Fernándo Vázquez creo que aparenta más o menos la edad que tiene. ¿No?
Para acabar co de Fernando Vázquez dunha vez por todas:
O tio aparenta corenta e tantos, xa que logo o feito de que teña 51 non nos debería estrañar. E se viches as súas fotos xogando en equipos modestos son en branco e negro algunhas así que... Trata de superalo, Fromoze.
Post a Comment
<< Home