Friday, February 24, 2006

Consecuencias do Barça-Chelsea

Hoxe temos unha guest star neste blog. Un amigo meu decidiu enviarme a min e ao amigo Moissss unha detallada contracrónica do Barça-Chelsea. Xúrovos que só engadín puntos e aparte ao chou e que o autor non acosa sexualmente a Lionel Messi. Que a desfrutedes.

Chelsea-Barça con amor

CONTRACRÓNICA DEL BARÇA CHELSEA AL ESTILO SEGUROLA


El Chelsea es un gran equipo. Físicamente es el mejor del mundo. Ningún otro combina la fuerza con jugadores que sepan a lo que juegan, son atletas que saben jugar al fútbol, con dos, además, que son extraordinarios, Lampard, que no sería titular en el Barça, y Robben, que es la pieza que necesitaría este Barça, un extremo izquierdo de verdad, con velocidad, técnica y regate, pero con todo el Chelsea es inferior al Barça.

No muy inferior, de hecho, sólo el Chelsea con diez jugadores puede adelantarse a un Barça enrabietado y con muchas ganas de ganar, y después resistir de un modo bastante decoroso al mejor equipo del mundo.

Y jugó, muy merecidamente, con diez jugadores más de media parte del partido No se nos olvide que el Chelsea estuvo en inferioridad numérica más de media parte del partido, aunque el Barça once contra once ya había demostrado su superioridad en un de Oleguer rematado por Ronaldinho que Cech, el mejor portero del mundo, junto a Casillas, ahora que Buffon tras tres meses de lesión está algo olvidado, supo despegar.

Y es que el Chelsea es un gran equipo, pero ni en Europa, ni por supuesto en la Premier, se enfrenta al Barça. El Barça es un equipo diferente a todos, ha logrado juntar a futbolistas excepcionales en el mejor momento de su carrera.

Sólo por poner un ejemplo, aludamos a tres que personifican mejor que ninguno este hecho, Puyol, Márquez y Deco. A partir de ahí cualquiera que se añada a la lista, salvo quizás Valdés, son portentosos para jugar en su puesto.

Y eso que, personalmente, creo que a este Barça le sobra Eto'o, con Ronaldinho y Messi el Barcelona tiene velocidad suficiente y con un delantero centro de los que ya no quedan, que resuelva y brillante con el balón en los pies como Romario sería inmejorable, me atrevería a decir que un equipo histórico, como el Milán de Sacchi.

No obstante, reconozco que Eto'o es un gran futbolista y que, además de sus cualidades, presiona como nadie, pero qué sería este Barça con Romario, con el gran Romario recogiendo los balones servidos por Messi, Deco, Ronaldinho o Xavi, ese genial jugador del que no quiero olvidarme; el mediapunta que España jamás sabrá aprovechar, un talento desbordante, un futbolista reconvertido a mediocentro que es el mejor en un puesto que ni siquiera es el suyo.

Algo parecido le sucede a Ronaldinho, juega por la izquierda para adecuarse al esquema y es tan extraordinario queen esa posición que no es la suya se ha convertido en el mejor jugador del mundo sin discusión.

Ayer no hizo un gran partido, pero ningún defensa del Chelsea fue capaz de arrebatarle el balón cada vez que lo controlaba. Lo escondía, lo pisaba y se iba. Además intimida, tener al Gaúcho, aunque no haga nada, distrae a todos los rivales y genera tensión en las defensas para que sus compañeros aprovechen la atención que atrae hacia él. Es el mejor porque es el más completo: tiene talento, regate, visión de juego, pase, tiro y unas condciones atléticas envidiables.

Para el Barça es una suerte tener a alguien como él, y para él es una suerte estar en el Barça, porque con Brasil no juega como con el Barça, aporta destellos, pero no completa partidos redondos. Hoy por hoy tenemos claro que el Barça sin Ronaldinho no le ganaría a Brasil, pero Brasil, el que se supone mejor equipo del planeta, sin Ronaldinho tampoco sería capaz de doblegar al mejor equipo del mundo.

Este Barça es mucho Barça, y todavía no hemos hablado de ese chico con cara de tonto, no muy atractivo, pero con el que yo me iría a la cama, Messi. Hablando de Messi, ya en el mes de diciembre pasé una de mis mejore noches de los últimos años, quizá mi amiga Alba no piense lo mismo, pero aquel día ya defendía que este niño, si no se lesiona, será si no lo es ya, el futbolista más decisivo del momento.

Messi no es y no será el mejor por ahora, porque le faltan muchas de las cualidades que le atribuía a Ronaldinho. No tiene su visión de juego, no tiene su pase (todavía no hemos visto a Messi lanzar un balón al pie de un compañero a cincuenta metros), no ha marcado goles de falta por la escuadra, ni puede ocupar varios puestos dentro de un equipo. Messi jamás podría hacer de delantero centro, pero es el más desequilibrante Ni siquiera le hemos visto hacer bicicletas, porque no lo necesita, el defensa puede saber que se va a ir por la izquierda, pero no puede pararle.

Es el futbolista más desequilibrante. Un marcador que le conceda medio centímetro está perdido porque es tan rápido que ya nadie es capaz de seguirle, y sobre todo es muy rápido aunque esté parado y sobre todo es muy rápido con el balón en los pies, es imposible sacárselo cuando lo lleva, la única forma quitárselo es haciéndole falta. Eso cuando no se decide a tocar atrás para hacer una pared y desmarcarse como hizo ayer con Deco en una de las primeras jugadas del partido.

Messi estaba ya en el área antes de que Deco tocara el balón. Además, es muy tranquilo, no es un argentino bronco, recibe la patada, se calla, se sube las botas y a pedir otro balón, porque lo pide, no es como Iniesta, uno de esos talentos indolente, como una chica guapa que necesita que se lo digan, y que no acaba de creérselo.

Messi no, Messi es muy bueno, y se lo cree, se sabe tan superior a sus oponentes con la pelota controlada que a veces ya desiste de retarlos y prefiere pasar el balón, pero podría intentar siempre un regate, porque siempre le saldría. No he visto nunca un entrenamiento del Barça, pero hasta Puyol debe echarse a temblar cuando ve que quien se acerca hacia él con el balón en los pies es Messi. En Stamford Bridge confirmó todo lo que le dije aquella noche a Alba, y hoy Segurola lo escribe en El Pais. Y si llega a marcar en ese tiro que lanzó a la escuadra... En el Bernabéu, quizá pocos se acuerden, hizo lo mismo, pero lo marcó, aunque la jugada ya estaba anulada antes por fuera de juego.

El cogió el balón al borde del área y colocó el balón en la escuadra de Casillas, pero por dentro. Yo me acuerdo, ese día comprendí que Messi tenía disparo y ahí fue cuando pensé que este niño (jode la mucho la verdad tener un ídolo más joven) sería el más decisivo. Por volver a Londres, la roja directa, que fuera por roja directa o por doble amarilla, después de que le hubiera clavado brutalmente los tacos pocos minutos antes a Del Horno fue casi una anécdota en el partido, a Messi ni con quince se le para. Este chico es una bendición para el Barça y para el fútbol, sin él este equipo sería muy bueno, pero no el mejor del mundo, quizá el Chelsea, quizá la Juve podrían hacerle sombra. Capello lo avisó en el Gamper, este niño es diferente al resto. Es el futbolista de la próxima década, pero lo peor es que ya está aquí y reclama un trono, veremos si Argentina no es campeona del mundo.

Desde hoy ya confieso que este mundial estaba sin equipo al no estar Eto’o con camerún, creía que me decantaría por Brasil por el Gaúcho, pero definitivamente voy a ir con Argentina y con Messi. Messi me hace feliz. No ganaremos esta Champions, el Chelsea ni siquiera esta eliminado, pero si lo eliminamos, que estamos en camino, seré un tipo feliz en esos momentos, y aunque no ganemos la champions esa noche para mí será como si la hubieramos ganado.

Ayer después del partido y durante el partido, con cuatro jack daniel’s solos que me tome para abrir boca, me pillé una borrachera descomunal, pero no todos los días se gana en Londres a un equipazo, porque no lo escondo, lo he dicho antes, el Chelsea es un gran equipo, pero el Barça actual, su once titular de gala en plena forma es insuperable. Puede perder, de hecho pierde y perderá, y en la liga tendrá que tener mucho cuidado con el Valencia, pero es justo reconocer que el Barça hoy por hoy es superior al resto de equipos.

Y con esto y un bizcocho os dejo amigos, esto es lo que escribo una tarde como la de hoy en la que no tengo trabajo. Ayer escribí un relato y hoy una pseudocrónica de mi día después de resaca y feliz, aunque dicho sea de paso, me quedé sin fulanilla... Son las cosas que tiene el alcohol y mi faceta de impresentable, cuando grito y se me escucha, ya sabéis cosas que me pasan por las noches.

6 Díxome díxome:

At 4:51 PM, Anonymous Anonymous said...

Como autor digo que prefiero el título Chelsea-Barça por amor.

 
At 6:29 PM, Blogger elduende said...

Tremendo. ¿Por que non fas unha sección fixa coas crónicas da Champions do usuario-anónimo-que-non-é-o-señor-Choqueiro-nin-tampouco-un-troll? Prometo a miña fidelidade

 
At 7:26 PM, Anonymous Anonymous said...

Messi é un crack, sen dúbida, pero creo q eu rematarei x facerm do Barça grazas ao outro Messi, o noso, q ainda é máis crack e q m deu unha noite pouco animada sexualmente (q non se malinterprete) pero moito máis divertida q a maioria dos magreos q son factibles a esas horas... Apoio o da súa sección fixa como cronista, se é q aínda ten tempo para entreternos a nós, os non barbanzanos

 
At 8:17 PM, Blogger O Nadador said...

Espero que esteades de broma. Este post é unha ventana á dexeneración moral que o Barbanza xera nas persoas de ben con dúas carreiras e cara de bueniños. Unha lamentable consecuencia máis do temido triángulo decepción sexual-fútbol-alcohol.

 
At 9:52 PM, Anonymous Anonymous said...

Gracias, mona. A verdade é que prefiro a miña tarefa literaria que a de cronista, pero grazas polo halago. Xa sabedes que non hai xulieta, así que a ver cando organizades para min algo en santiago, sen alcohol, claro. Só unha cousa máis, non houbo decepción amorosa, menos futbolística, e si, paseime un chisco co meu amigo jack, pero unha curda a tempo ás veces é unha bo remedio para os males existenciais.
Eu son un cabaleiro, xamais penso en sexo, sinto amigas, para irme á cama prefiro ós meus ídolos. Nadador ti e máis eu temos que ter unha conversa desas descarnada nas vindeiras semanas.

 
At 7:43 PM, Blogger O Nadador said...

Sobre a sección de fútbol:

Realmente é o único tema sobre o que sempre teño algo que dicir. Ás veces o frikismo e o especializado dos meus comentarios podería ofender a propios e estraños e traer como consecuencia o meu ingreso nun frenopático. Sen embargo a unha gran parte da miña audiencia non lle interesa este tema e por respecto e pudor creo que racionaremos o fútbol.

Sobre que as crónicas futbolísticas deste blog as escriba sempre un borracho pendenciero con dúas carreiras e verbo fácil e, a pesar de todo, amigo:

Non sería de recibo. Aínda que quizais eu e o meu vello amigo Moisss levemos a cabo a nosa utopía de crear un espazo en Internet para a ¿persoa? que combina as cualidades de ser o mellor xogador de fútbol de historia e mellor persoa: Giovanni Van Bronckhorst.

Sobre o feito de que o individuo citado prefira deitarse cos seus ídolos antes que coas rapaciñas bonitas da eurorrexión Galicia-Norte de Portugal:

A tenor das súas crónicas xa podíades detectar unha certa perversión moral no interfecto. De feito os seus ídolos non son demasiado atractivos para a comunidade heterosexual: Bunbury, Leo Messi... O Marqués de Sade disfrutaría con este individuo.

Sobre os penaltis:

Obviamente esas accións constituían penalty e a expulsión de Del Horno non era tal. Quixera romper unha lanza en favor de Asier que non foi convocado desta volta para o partido da selección española. Por calidade individual e antiespañolismo merece estar aí.

Sobre o barça esta temporada:

Seguramente chegue a semifinais e sexa inxustamente eliminado por un equipo netamente inferior que acabará gañando a competición. Como parece que o Liverpool e o Madrid o teñen crúo non sei quen será. Ademais o valencia aproveitarase do desgaste da champions e co seu non xogo o equipo de Albelda, Cañete e compañía conseguirá que ao mellor cronista deportivo e musical dos xornais galegos (Miguel Piñeiro) se lle abra unha úlcera.

 

Post a Comment

<< Home