Existencia e (in)sistencia

No libro dun filósofo de moda atopo entre outras ideas estimulantes esta:

Para comprender este paradoxo, debemos ter en conta que o oposto á existencia non é a non existencia , senón a insistencia: o que non existe, continúa insistindo, tendendo á existencia (o primeiro en articular esta oposición, foi , por suposto, Schelling cando no seu Tratado sobre a liberdade humana, introduciu a distinción entre existencia e o fundamento da existencia). Cando perdemos unha oportunidade ética crucial, e non logramos facer ese xesto que o cambiaría todo a propia existencia do que debería ter feito atrápame para sempre: aínda que o que fixen non existe o seu espectro segue a insistir.

Ás veces creo que vivo nesa existencia e insistencia desde hai anos. Ata que se cumpre certa idade non se poden acumular o suficiente número de erros para considerar algún coma crítico. A maior parte do tempo son o suficientemente listo como para chamarme gilipollas a min mesmo.

Reconforta polo menos que o diñeiro que investimos en filósofos vale para algo de cando en vez. O próximo post prometo que será menos obsceno e máis banal.