Acabouse

Tres cancións para tres estados de ánimo coincidentes

Vaia lío non...

Citando ao profeta

Soy loco por ti América

Pois por se alguén non o sabía voume ir a Iberoamérica un ano: Buenos Aires, México D.F. ou Santiago de Chile é a escolla. Viva Caetano.

8 Cancións que suman e non restan

En resposta (represalia?) ao Meme de Elianinha e como homenaxe á súa egrexia figura e pola súa extraordinaria memoria que lle permite non esquecerse de min, darei conta do seu meme con oito cancións que suman e non restan na miña vida.

Teenage Riot-Sonic Youth

Canción con propiedades curativas. Estaba coa espalda tronzada pola dor de tres días de Santirock de pé e botando (novo e inexperto xa sabedes) cando ao son desta melodía rebelde e despreocupada comecei a choutar como cabra tola que son. A seguinte semana tivena que pasar case na cama.

Devil´s Haircut-Beck

Seguramente a canción máis escoitada por min, un tipo, xa de seu, afeito a teimar unha e outra vez na mesma melodía. Unha canción sobre a paranoia e un mundo ameazante co que me sinto ben identificado.

In between days-The Cure

Robert Smith, o home de negro que leva pendurada a palabra SI, compuxo a canción que eu asocio a un dos períodos máis felices da miña vida.

Don´t you forget about me-Simple Minds

Nunca me gustou moito a épica nin a dos gañadores nin a dos perdedores. Si son un fan irredento das películas dos 80 dos sábados pola tarde en TVE. Desta contradición nace o meu apego por un tema dos escoceses Simple Minds, moi do gusto tamén de Baltariño.



Everybody Knows-Leonard Cohen

Pode que ninguén suba tan alto como Leonard Cohen cando, como Bono en The Fly, ispe o cinismo dos sabechóns cínicos á procura de autoxustificación. Un tema moi axeitado para os galegos e para sentirse, por uns cinco minutos, cuberto ante calquera perigo.

Flaca-Andrés Calamaro

Hai cancións que evocan situacións. Flaca de Calamaro traeme ao maxín unha mañá de sábado coa cidade a espertar, un sol brillante que non quenta e que clausura unha noite gloriosa. Unha volta moi tranquila ao fogar.



Fell in love with a girl-The White Stripes

O contido axústase á perfección ao continente. Unha boa canción para espertar polas mañás.



Volando Voy-Camarón/Kiko Veneno

Hai outra canción que reflicta mellor a alegría de vivir?




Paso este meme a os non blogueiros Ex-En Antena/Ex-Ocioso suxeríndolle "8 películas que deberíamos abominar e non abominamos"; Zenón suxeríndolle "8 mentiras que aceptamos como verdade" e ao si Blogueiro Fravernero suxeríndolle ou ben "8 momentos de humor negro na historia" ou "8 momentos surrealistas da historia".

Tamén quero saber 8 cousas que non fagan chorar a La Mona, 8 momentos gloriosos do fútbol para Moiss, e oito cousas calquera que me queiran contar Heiddegger, Hendriks e Henrik Larsson. Se lles dá por aí.

Os que non teñan blog que poñan comentario neste post.

Dúas películas de Cronenberg

Dáme vergonza, ou non, admitir que non vin moitas pelis de Cronenberg aínda que si as dúas últimas: "Unha historia de violencia" e "Promesas do leste". Cando un antigo comentarista deste blogue indicoume que eran películas cun sentido de humor evidente quedei algo desnortado.

A primeira que vin foi Promesas do Leste e resultoume un entretido conto de nadal. Un trhriller no que pasan poucas cousas pero ben contadas. Sorpréndeme, iso si, as máis que eloxiosas críticas que está a ter e que considero algo esaxeradas.

Onte vin Unha historia de violencia que encontrei máis entretida e localicei rasgos dun humor realmente macabro e que me fixo sentir mala persoa por empatizar con el. A película vese estragada por pequenos detalles como a actuación do, por outra banda excelente actor, John Hurt e certos toques tarantinescos bastante difíciles de dixerir. A historia, admitámolo, tampouco é moi crible e resulta unha parodia bastante divertida da concepcíon do mundo estadounidense e do heroísmo.

Véndese Cronenberg ao cine comercial? Coido que non. Estas dúas películas seguen a ser igual de enfermizas que as outras pero baixo un berniz de convencionalidade moi ben enfiado. Tamén me parece curioso certo aire Atom Egoyan. Cousa de canadianos?

Servizos gratuítos

Non é a primeira vez, e tampouco podemos asegurar que sexa a última, que o cristal da gafa sáeme da montura. Non fun á óptica na que as merquei, incluso está noutra poboación, e amañáronma enseguida sen cobrar nada e cun sorriso de orella a orella.

Preciso deste tipo de alegrías e seguir crendo que compensa non cobrar polo aire.